Rozdział 17

Prosto z lotniska udałem się do swojego domu, by w biegu zostawić tam zbędne bagaże i natychmiast popędziłem do Alex. Miałem nadzieję, że będzie w domu, i że zechce się ze mną widzieć. Leciałem, jak na skrzydłach, wiedziałem bowiem, że mam jej do przekazania radosną nowinę. Nowinę, która odmieni nasze życia, I dzięki której będziemy mogli być razem. Kocham ją, ona kocha mnie. W tej kwestii nic się nie zmieniło, byłem tego pewien. Pchnąłem furtkę, w biegu pokonałem odległość dzielącą mnie od drzwi domu mojej ukochanej, i gdy byłem już gotów nacisnąłem dzwonek. Serce chciało mi wyskoczyć z piersi, dlatego musiałem się uspokoić. Usłyszałem kroki, więc uzbroiłem się w cierpliwość. Drzwi otworzyła mi mama Alex.

– Dzień dobry! – Przywitałem się. – Zastałem może Alex?

– Dzień dobry, Andreas – Odpowiedziała rodzicielka miłości mojego życia. – Alex wyszła na spacer, powinna niedługo wrócić. – Przekazała przypatrując mi się uważnie.

– Cóż... W takim razie dziękuję za informacje! – Powiedziałem nerwowo przestępując z nogi na nogę.

– Andi, chcesz na nią zaczekać? Jeśli tak, to nie krępuj się. Wiem co nieco o tym, co zaszło, ale zawsze jesteś tutaj mile widziany... – Odezwała się po chwili milczenia. – Poza tym Diana się za tobą stęskniła – Zaśmiała się, a ja jej zawtórowałem. Diana, młodsza siostra Alex, która uwielbiała mnie bezgranicznie. Cóż, widocznie to rodzinne.

– Dziękuję, w takim razie z chęcią skorzystam z zaproszenia. Mam Alex do przekazania pewną wiadomość, więc ta rozmowa nie może czekać – Wyjaśniłem przechodząc przez próg. Mama dziewczyny w zrozumieniu pokiwała głową i zamknęła za mną drzwi. Gdy wszedłem do salonu natychmiast w moich ramionach pojawiła się Diana. Uściskałem ją serdecznie i w oczekiwaniu na Alex zacząłem się z nią bawić.

 Kiedy weszłam do domu usłyszałam radosny śmiech mojej młodszej siostry. Zastanawiałam się, co jest tego powodem, bo od dawna nie śmiała się tak głośno. Odpowiedź nadeszła szybciej niż się spodziewałam, bo usłyszałam głos, który rozpoznałabym na końcu świata. Andi... Chciałam się odwrócić i uciec z domu, jak parszywy tchórz, ale uniemożliwiła mi to mama, która pojawiła się w przedpokoju. Spojrzałam na nią zdziwiona, a ona szeptem przekazała mi, że Andreas chce mi powiedzieć coś bardzo ważnego. Zrozumiałam i z ciężko bijącym sercem weszłam do salonu. Gdy zobaczyłam Andreasa bawiącego się z młodą na mojej twarzy od razu pojawił się uśmiech, jednak szybko zgasł, gdy uświadomiłam sobie, że niedługo sam będzie się tak bawił ze swoim dzieckiem. Odchrząknęłam, chcąc dać mu znać o swojej obecności. Kiedy się odwrócił i spojrzał na mnie, uśmiechnął się szeroko, a w jego oczach pojawiły się urocze iskry. Nic z tego nie rozumiałam!

– Cześć Andi... – Zaczęłam niepewnie. – Mimochodem słyszałam od mamy, że chcesz mi coś powiedzieć.

– Cześć Alex – Odparł wesoło wstając z dywanu. – Młoda damo – Zwrócił się do Diany. – Wybaczysz mi, jeśli teraz cię zostawię i porwę twoją siostrę? Młoda długo kalkulowała coś w swojej główce, ale w końcu się zgodziła. – Skoro mam jej pozwolenie to cię porywam!

– Andi, o co chodzi? – Spytałam zdezorientowana, ale nie odpowiedział mi, tylko szybko wyprowadził mnie z domu, uprzednio wołając do mojej mamy, że mnie porywa. Odpowiedziała mu uśmiechem, a ja spojrzałam na niego pytająco. – Wellinger, do jasnej cholery, możesz mi wyjaśnić, co ty wyprawiasz? Zjawiasz się tutaj po prawie miesiącu niewidzenia się, porywasz mnie bez słowa wyjaśnienia i uśmiechasz się, jak ostatni dureń... Więc?

Oczywiście nie odpowiedział mi, tylko w milczeniu udaliśmy się do jego domu. Zdążył mnie tylko poinformować, że jesteśmy sami, więc nikt nie będzie nam przeszkadzał. Zaprowadził mnie do swojego pokoju, zamknął za nami drzwi, i jak gdyby nigdy nic przyciągnął mnie do siebie zaczynając całować. CO TU SIĘ DZIEJE?!

– Alex... – Zaczął odrywając się ode mnie na moment. – Tak za tym tęskniłem, tak za tobą tęskniłem! – Krzyknął radośnie.

– Andreasie Wellingerze, albo mi zaraz powiesz, co tu jest grane, albo stąd wyjdę i nie zobaczysz mnie już nigdy więcej. Wybieraj – Rzuciłam.

– Nie będzie żadnego dziecka, nie zostanę ojcem!

– Słucham? – Byłam pewna, że źle usłyszałam. – Dlaczego do cholery jesteś taki radosny, chyba nie chcesz mi powiedzieć, że Edith poroniła?

– Nie! Edith nigdy nie była w ciąży, udawała, żeby mnie przy sobie zatrzymać, bo już od dawna podejrzewała, że jej nie kocham... Że kocham ciebie – Wyjaśnił, a ja potrzebowałam dłuższej chwili, żeby przyswoić sobie tę informację. – Alex?

– Nie mogę w to uwierzyć...

– Ja też nie mogłem, ale najważniejsze jest to, że teraz możemy być razem bez przeszkód. Oczywiście, jeśli nadal mnie chcesz – Zaznaczył, a ja z piskiem rzuciłam się w jego ramiona. Zaśmiał się głośno okręcając mnie wokół własnej osi. Usiedliśmy na łóżku, gdzie w spokoju wytłumaczył mi wszystko. Począwszy od akcji Wankiego, a skończywszy na tym, jak wystawił Edith za drzwi. To wszystko wydawało mi się takie nierealne. Miesiąc temu myślałam, że moje życie się skończyło. Teraz siedziałam przytulona do mężczyzny moich marzeń słuchając o jego miłości do mnie. Teraz mogło być już tylko lepiej... W pewnym momencie Andi nachylił się nade mną i zaczął namiętnie całować. Momentalnie odwzajemniłam tę pieszczotę, z wielkim zaangażowaniem. Tak mi brakowało jego bliskości, czułości, pocałunków, dotyków, że nie byłam w stanie się nim nasycić. Nasze pocałunki były kuszące, miękkie, pożądliwe. W mgnieniu oka pozbyliśmy się górnej części naszej garderoby. Andi westchnął przeciągle, gdy dłońmi zaczęłam badać mięśnie na jego klatce piersiowej. Brakowało mi jego ciała i jego reakcji na mój dotyk. Wstrzymałam na chwilę oddech, gdy zaczął mi się odwdzięczać za dostarczoną chwilę wcześniej przyjemność. Sprawnie odpiął mój stanik zaczynając wędrować ustami po moich piersiach. Stłumiłam jęk w jego ustach odchylając się do tyłu. Położył mnie na łóżku i zawisł nade mną uśmiechając się szeroko. Szybko kiwnęłam głową dając mu pozwolenie na dalsze działanie. Nie trzeba było mu tego powtarzać dwa razy. Odpiął guzik moich dżinsów, poradził sobie z rozporkiem i zdecydowanym ruchem ściągnął je wraz z bokserkami. Popatrzyliśmy sobie w oczy, a chwilę później poczułam się tak, jakbym była w raju. Prawie zapomniałam, jakie jego palce wyczyniają cuda, ale na szczęście skutecznie mi o tym przypomniał. Westchnęłam, po czym zdecydowałam, że jemu też należy się nagroda, za to wszystko, co musieliśmy przejść, żeby znów zasmakować swojej bliskości. Andreas przyjął to z błogim westchnieniem. Kilka chwil później znów leżałam pod nim, a on zręcznie rozchylił moje uda kolanem. Pocałował mnie mocno i wszedł we mnie płynnie. Uśmiechnęłam się, czując jak nasze ciała do siebie pasują. Andi poruszał się we mnie coraz mocniej i gwałtowniej, jakby chciał nadrobić cały miesiąc w tę jedną noc. Byliśmy spoceni, ale nie przerywaliśmy. Oboje chcieliśmy czuć siebie, jak najdłużej. Nasze jęki i oddechy mieszały się ze sobą, dłonie i usta błądziły po spragnionych ciałach. Wellinger nie przerywał kontaktu wzrokowego, chciał widzieć moje reakcje, jak zamykam oczy, pod wpływem rozkoszy, jak wyginam ciało, by być jeszcze bliżej niego. Doszliśmy w tym samym momencie, a po chwili opadł obok mnie dysząc zmysłowo.

– Andi... – Zaczęłam. – Kocham cię – Powiedziałam wtulając się w niego.

– Kocham cię, Alex – Szepnął całując mnie w skroń. Odnaleźliśmy siebie na nowo. Nasze serca biły teraz w znajomym, tylko nam znanym rytmie.

 Kilka kolejnych dni upłynęło w zawrotnym tempie. Po zawarciu oficjalnego związku z Andim dowiedziałam się, że lecę z nim i Wankim na wcześniejsze wakacje. Żyć nie umierać! Oczywiście nie miałam pojęcia, jak później poradzę sobie z zaległościami na uczelni, ale dzięki Andiemu i temu, że zdobył trzy medale na Olimpiadzie udało się to załatwić. Czasami trzeba wykorzystywać pewne atuty. Dni przed wylotem przeleciały bardzo szybko. Nim się spostrzegłam już czwarty dzień byliśmy na miejscu. Republika Zielonego Przylądka. Zakochałam się w tym miejscu, w Oceanie, w widokach, które zewsząd nas otaczały. Na wyspie, na której się zatrzymaliśmy, czyli na Sal było wiele wspaniałych atrakcji turystycznych. Plaża Ponte Preta była najlepszym miejscem do praktykowania sportów wodnych, co bardzo ucieszyło młodszego i starszego Andreasa. Z kolei mnie najbardziej zafascynowało zwiedzanie podwodnych grot i zatopionych statków, na co moi towarzysze chcąc, czy nie chcąc musieli się zgodzić. Jedyną wspólną atrakcją było dla nas odwiedzenie dawnego krateru wulkanu Perda de Lume, a także jeziora Buracona. Te wakacje z pewnością na zawsze zapiszą się w mojej pamięci! Gdy odpoczywaliśmy z Andim opalając się Wanki spędzał ten czas w Oceanie zachowując się, jak dziecko. Gołym okiem było widać, że z przebywania w wodzie ma niesamowity ubaw.

 Próbowałem namówić Alex i Andiego do wspólnej zabawy w wodzie, ale mieli mnie gdzieś. Nie to nie! Widocznie, po miesiącu rozłąki, którą zafundowała im Edith muszą się sobą nacieszyć. Jakby nie zrobili tego od razu po powrocie Wellingera do kraju. Już ja swoje wiem! W pełni korzystałem z tych wakacji, cieszyłem się ze słońca, które grzało niemiłosiernie, z widoków zapierających dech w piersiach, z czasu spędzonego z przyjaciółmi. Bawiłem się w wodzie z nieznanymi mi ludźmi, co chwilę wybuchając gromkim śmiechem. Jednak w pewnym momencie przestało mi być wesoło, bo poczułem, że coś jest nie tak. Myślałem, że trzymam pod ręką w wodzie piłkę plażową, ale to zdecydowanie nie była piłka plażowa... Tylko głowa jakiejś dziewczyny! Gdy dotarło do mnie, że przypadkowo zacząłem topić niewinną kobietę przerażony od niej odskoczyłem zamiast natychmiast rzucić się na pomoc. Kiedy wynurzyła się spod wody zmierzyła mnie zabójczym spojrzeniem. Ale jakim spojrzeniem! Jej niebywałe niebieskie tęczówki ciskały gromy w moją stronę, ale nie przejąłem się tym. Była zjawiskowo piękna, posiadała świetną figurę i... Zakochałem się! W trakcie patrzenia sobie w oczy, wiedziałem, że patrzę na przyszłą Panią Wank! 

***

Witam! 

Z trudem wymęczyłam ten rozdział, ale mam nadzieję, że się Wam spodoba :) Alex i Andi pogodzeni, Wanki zakochany ^^ Jak myślicie, jak dalej potoczy się jego historia? :D

Przy okazji zapraszam na spojrzenie błękitu, gdzie dziś pojawił się prolog :)

Pozdrawiam ;*